“…kimse benden izin almadan içime baktılar, baktılar, o anda acıdan…”

by jinekolojiksiddet

İki sene önce özel bir hastanenin jinekoloğuna enfeksiyon şüphesiyle muayene oldum. Smear ve kültür almak için içime o biraz can acıtan ve içi açılan çubuktan soktu, sokarken ve açarken haber verip beni rahatlattı. Fakat test sonuçları o kadar rahatlatıcı değildi; rahim ağzı kanserinden şüphelendi ve üniversite hastanesine görünmemi tavsiye etti.İstanbul’da bir devlet hastanesinin jinekoloji bölümüne gittim. Evli olmadığım anlaşıldığından mıdır yoksa genel bir kabalık mıdır bilmiyorum; aynı smear testi için giren doktor aynı aleti içime birden sokup birden açtı ve acıdan çığlık attım. Oraya rahim ağzı kanseri şüphesiyle gittiğimi ve ne kadar gergin olduğumu gördü, kadının umrunda değildi. ‘Ne bağırıyosun!’ demesiyle içimden aynı hızla çekmesi bir oldu.Test sonucumdan sonra kolposkopi (rahme büyüteçle bakma) için onkoloji (kanser bilim) bölümündeki bir profesöre sevkettiler. Adam geldi, benzer bir aleti içime soktu, açtı, ve ben acı içinde kıvranırken gitti. Sonra başıma birsürü asistan geldi, kimse benden izin almadan içime baktılar, baktılar, o anda acıdan, kanser şüphesinden ve en mahrem yerimin tanımadığım birsürü insan tarafından gözleniyor oluşunun verdiği rahatsızlıktan sinirlerim altüst olmuştu. Sonra profesör geri geldi, baktı ve temiz dedi. Ağlamaya başladım. Adam içimde aleti bırakıp yine gitti, benim ağladığımı gören bir hemşire profesöre ‘çıkaralım mı’ diye sordu, adam da ‘ha, çıkarın çıkarın’ dedi, bunun üzerine çıkardıklarında içimden 20 cmlik bir aletle birlikte koskoca bir sinir krizi çıktı, hemşirelerin de yardımıyla ağlaya ağlaya giyinip kendimi dışarıya dar attım.Kimsenin bana bu psikolojiyi yaşatmaya hakkı olmadığını düşünüyorum; insan gibi muamele görmek için özel hastanelere paralar bayılmak zorunda olmamalıyım. Parmağımda bir yüzük olsa tüm bunlar olur muydu bunu da çok merak ediyorum